Τόσο πολύ που 'χει το φως
στον τόπο λιγοστέψει,
τόσο που ακόμα κι ο Θεος
να ειπεί δε βρίσκει λέξη
για τ' άδικο και το στραβό
και του Ρωμιού τον ξεπεσμό,
βγαίνει το γιόμα στο χωριό
ο καφετζής ο Ζάμπος
για να λουστεί τ' ανέσπερο
κι αιώνιο μέγα θάμπος
που 'ρχεται αντίκρυ απ' τα βουνά
σαν πέτρινη κεροδοσιά.
Κι έτσι που ως να 'ναι Πασχαλιά
Χριστούγεννα και Φώτα,
αστράφτει τούτη η ερημιά
σαν κάποτε σαν πρώτα
που πρώτος ήταν κι όλος Φως
στην Πλάση ολάκερη ο Ρωμιός,
στέκεται ο καφετζης ορθός
'μπρός στο παλιό πηγάδι
σαν άγγελος της Σιλωάμ
απ' το πρωί ως το βράδυ,
καπνίζει ένα παλιό Pallas
για τον καρκίνο της ερμιάς,
και περιμένει τους αστούς
τους δίχως Φως και Πάθος,
για ν' αναδέψει τα νερά
στου φρέατος το βάθος,
ίσκιοι μια σπιθαμή να μπουν,
λιόντες τετράψηλοι να βγουν.
....................................................
Ήρθαν γιατρεύτηκαν πολλοί,
απ' τη Βαγδάτη ως τη Χιλή:
Ήρθε ο Ivan,ο Ιωακείμ,
ο John, ο Abdul,ο Pablo!
Ετούτο εδώ το Χερουβείμ
με τον μπερέ το μαύρο
και την ξαστέρωτη ματιά,
βαστάει του κόσμου τα κλειδιά!
ά. - 8 Δεκέμβρη του 2022-Χουλιαράδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου